W minioną niedzielę odbyła się wprowadzająca w nadchodzące święta – kawiarenka. Można było zjeść ciastko, napić się herbaty czy kawy, porozmawiać, a także zrobić pisanki ubrane w wybrane przez autorów stroje.
Jajka wielkanocne jak wiemy to symbol nowego życia. Oby to folklorystyczne zajęcie również potrafiło nam się wciąż kojarzyć z tym przesłaniem nowego życia, że zbliżające się Triduum Paschalne miałoby nas po raz kolejny „zanurzyć”, jak tego doświadczyliśmy za młodu podczas chrztu świętego, w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa i z Nim „powstać” (odnowić przyrzeczenia chrzcielne) do nowego życia.
Pamiętajmy, że mamy nowe skorupki. Starymi się nie zajmujmy! (por. Ef 4, 17-24) Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić – tak lubimy te stare skorupki, dlatego, módlmy się za siebie nawzajem, pamiętając, że jesteśmy dziećmi Bożymi.
Jest taki fragment z zapisków konferencyjnych św. Rafała Kalinowskiego bliski zbliżającej się okazji, w którym myślę, że każdy z nas może się odnaleźć w mniejszym czy większym stopniu:
„Miłość Jego i po dziś dzień walczy na śmierć z egoizmem człowieka. A potem, co następuje? (To, co nam dziś przed oczy ukazuje). Człowiek zwyciężony miłością wieczną i jakby ze snu ciężkiego przebudzony, przypomina sobie obietnice na Chrzcie ś-tym dane, podnosi ku niebu oczy; staje po raz drugi przed obliczem Pańskim, i już nie jako niemowlę, głosem swoich opiekunów duchownych, lecz jako w dojrzałości rozumu i woli szlachetna istota […] Wyrzekam się powtórnie ducha ciemności i spraw jego, i pychy jego na zawsze; bo na zawsze pragnę już przy Tobie, Ojcze, pozostać. Na Chrzcie ś-tym wszystko to wprawdzie obiecałem Tobie, lecz zapomniałem obietnicy mojej. Przychodzę teraz do Twych przysionków świętych, ażeby pamiątki miłości Twej nigdy już mi z myśli nie wypadły. A bylem progi Twoje szczęśliwie przebył, już się nie troszczę o resztę dni moich, bo gdzie Ty jesteś, Panie, tam pokój, szczęście i uciszenie serca”.