Obraz Rafaela Santi „Madonna sykstyńska” powstał w latach 1513-1514. Dzieło znajduje się w Galerii Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie. Madonnę Sykstyńską zalicza się do najcenniejszych obrazów sztuki europejskiej. Obraz namalowano na płótnie na prośbę papieża Juliusza II. W XVIII wieku obraz zakupił król Polski August II Mocny i przywiózł do
Drezna, gdzie wisi do dnia dzisiejszego. Arcydzieło przedstawia Marię wraz z Dzieciątkiem w obecności św. Sykstusa i św. Barbary. Postaci z obrazu znajdują się w niebie za rozsuniętą zieloną zasłoną, co sugeruje odkrywanie przez Rafaela wielkiej tajemnicy niebiańskiego misterium Trójcy Świętej. Św. Sykstus jawi się, jako Bóg Ojciec spoglądający na Syna i Madonnę. Jego prawa dłoń wskazuje dwa palce, co oznacza dwie natury Syna Bożego – boską i ludzką. Lewa dłońspoczywa na sercu wiążąc Syna z Ojcem. 
Ducha świętego, jako trzeci element Trójcy świętej, obrazuje św. Barbara. Spogląda ona w dół, zaś znajdująca się za nią ledwo widoczna
wieża wznosi się ku górze niczym wieża Babel mająca sięgać nieba. Duch święty posiada tu dwa atrybuty – Ducha Zstępującego i Wstępującego. Wzrok Maryi jest zasmucony, melancholijny, mały Jezus spogląda w dal. Przestawiona scena to zapowiedź nieuniknionej ofiary. Zbawienie nastąpi zgodnie z planem Bożym i od tego nie ma ucieczki. Znamienny jest także kolor stroju Madonny. Błękitny płaszcz symbolizuje wybrankę Boga, zaś wyłaniająca się czerwona suknia to męka i ofiara, jaką poniesie Matka widząc cierpienie ukrzyżowanego Syna. 
Całość obrazu dopełniają dwa aniołki wsparte na łokciach, jakby znudzone, oderwane od codzienności. Małe cherubinki wskazują na niedojrzałość ludzkiej duszy.